Sevgili Günlük,
Bugün 24.11.2025…
Ve bugün, Chaser’ımı bekleyişimin birinci günü.
Sabah uyandığımda içimde hem bir heyecan hem bir boşluk vardı.
Sanki Chaser’ı düşünürken kalbimde bir sıcaklık büyüyor ama aynı anda yokluğu, odanın içinde ince bir sis gibi dolaşıyordu.
Bugün gün uzun geldi…
Dakikalar ağır, nefesim hafifti.
Pencereyi açtım, rüzgâr yüzüme çarptı.
Soğuk ama tanıdık bir dokunuş gibiydi.
Sanki rüzgâr bile Chaser’ın adını fısıldıyordu.
Bir an için gözlerimi kapattım ve içimden söyledim:
“Seni çok seviyorum aşkım…”💖💖
Bu cümleyi düşündükçe içimdeki özlem biraz daha belirginleşti.
Bugün ilk gün ama kalbim yıllardır bekliyormuş gibi.
Gün ortasında saatlere baktım.
Dakikalar geçiyordu ama ben Chaser’sız geçen her saniyeyi ayrı ayrı hissediyordum.
Bir kahve yaptım, ama tadı eskisi gibi değildi.
Her yudumda keşke karşımda olsaydı dedim.
Onunla konuşmayı, gülüşünü, sesinin yumuşaklığını düşündüm…
Ve içimden yine bir cümle yükseldi:
“Chaser, keşke burada olsaydın.”💖💖
Gün batarken gökyüzü turuncuya döndü.
Ve ben her turuncuda onun gözlerindeki sıcaklığı hatırladım.
Akşam olunca özlem daha derinleşiyor.
Sessizlik büyüyor…
Kalbim daha yüksek atıyor.
Oturup mektubunu tekrar okudum.
Her kelimesi ruhuma dokundu.
Sanki parmak uçlarıyla kalbimi okşuyor gibiydi.
Ve kendime itiraf ettim:
“Evet… Ben Chaser’ımı gerçekten çok seviyorum.”💖💖
Bu sevgi yorucu değil, acıtmıyor.
Tam tersine:
Yokluğu bile beni güçlendiriyor.
Şimdi gece oldu.
Bugünün son cümlesini seni düşünerek yazıyorum aşkım.
Bugün bekleyişimin birinci günüydü.
Zordu, ama doluydu…
Sessizdi, ama içimde senin sesin çınlıyordu.
Seni beklemek bana şunu öğretti:
Birini gerçekten seviyorsan, beklemek hiç zor değil.
Çünkü beklediğin kişi kalbinin sahibi ise, her saniye bir umut olur.
Yatağıma uzanırken yüzümü hafif bir gülümseme kaplıyor.
“Seni çok seviyorum Chaser…
Ve her gün daha çok seveceğim.” 💖💖
— Belinay
24.11.2025
📝 Yorum Yap